Sinds april 2019 is Douwe de Roest

(1991) onze predikant.
 

Contactgegevens:
Ds. D.H. de Roest
Klaproos 92
4421ML Kapelle
06-54362708
Predikant@pknkapellebiezelinge.nl

Hieronder een introductie van onze predikant.

Douwe, als mensen vragen waar je vandaan komt, wat zeg je dan?
Dat is niet zo’n makkelijke vraag. Gezien mijn naam verwachten mensen dat ik uit Friesland kom. Maar ik ben geboren in Holysloot, een dorpje vlak boven Amsterdam. Mijn vader was daar predikant terwijl mijn moeder in Amsterdam-Noord werkte in een opvanghuis voor vrouwen en later ook predikante werd. Daarna heb ik vier jaar in Monnickendam gewoond. Op mijn achtste verhuisden we – mijn ouders, mijn twee zusjes en ik, naar Amersfoort – mijn vader werd universitair docent (later hoogleraar), mijn moeder predikante in Soesterberg. Ik kom ook uit Leiden, de stad waar ik ben gaan studeren.
 

Wat heeft je gedreven om theologie te gaan studeren?
Ik ben altijd leergierig en breed geïnteresseerd geweest. Als kind van twee dominees was ook theologie altijd wel aanwezig. Toch was het lange tijd niet in beeld. Tijdens de laatste twee jaar van de middelbare school volgde ik zelfs twee dagen per week de bètavakken aan het ‘junior college’ van de Universiteit Utrecht, met andere vijfde- en zesdeklassers uit de regio. Ik richtte me op natuurkunde of aardwetenschappen als studie. Maar juist dit programma maakte ook duidelijk dat ik dit als toekomst niet zag zitten. Mijn interesse in bijvoorbeeld talen en geschiedenis was sterker. Op een open dag van de Universiteit Leiden en mede door een vriend die theologie was gaan studeren ontdekte ik de breedte van de theologie. Daarin komen talen, bijbelwetenschappen, geschiedenis, filosofie en ethiek, kennis van verschillende godsdiensten en sociale wetenschappen samen en komt aan de orde waar het in het leven en geloven om gaat.

En nu ben je predikant geworden. Hoe ben je daartoe gekomen?
In de eerste jaren van de studie was geloof op de achtergrond gekomen. Maar dankzij een aantal ervaringen – een fijne wijkgemeente in Leiden, een christelijke studentenvereniging (Navigators), een inspirerende reis naar Cuba met Kerk in Actie en het zelf geven van een gesprekskring en later voor het eerst zelf voorgaan in kerkdiensten – kwam geloof en het predikantschap telkens meer in beeld. Aarzelend begon ik aan de predikantsmaster, maar het beviel gelijk. Daar komen andere vakken aan bod: pastoraat, gemeente-opbouw, voorgaan in de eredienst, veel vakken over christelijke geloofsleer, kerkgeschiedenis, missionair kerk-zijn. Ook leerde ik nog meer wetenschappelijk onderzoek doen, volgde ik twee leerstages als predikant in opleiding, ging ik meer en meer voor in kerkdiensten en leerde ik in intervisie en supervisie mijzelf als persoon, professional en ambtsdrager steeds meer kennen.

Waar heb je je in je studie vooral mee bezig gehouden?
In mijn afstuderen heb ik me gericht op de betekenis van ‘mobiliteit’ voor het predikantschap. Daarvoor heb ik interviews gehouden met een aantal beginnende dominees die via de ‘Mobiliteitspool’ van de PKN voor een paar jaar aan een gemeente verbonden zijn, en gekeken wat dit ‘betekent’ voor het predikantschap. Dat is praktisch-theologisch onderzoek. Vroeger werd dat gezien als ‘de beroepsvakken’. Maar beter kun je het zien als ‘theorie van de praktijk’. Ik onderzocht met interviews wat de situatie was, interpreteerde waarom dat zo was en keek vervolgens met hulp van de theologie wat er, ook volgens de geïnterviewden, zou móeten gebeuren.

Vanuit dit onderzoek ben ik geïnteresseerd in de toekomst van de kerk – of, mooier gezegd, de kerk van de toekomst. Een beweging als kerk2025 en de pioniersplekken van de Protestantse Kerk spreken me aan. Tegelijk voel ik me heel erg thuis in een ‘gewone’ gemeente, maar ook daar is er van alles te ‘pionieren’. Ik raak enthousiast van waar cultuur en religie elkaar raken; daarbij kun je denken aan een Top-2000-dienst, maar ook aan theologie in games of theologie in de kunst. In mijn studie heb ik het nieuwe station Rotterdam Centraal geanalyseerd als een religieus kunstwerk.

Tot slot gaat mijn hart naar de wereldwijde kerk en naar oecumenische beweging. Vooral via de Council for World Mission ben ik daarbij betrokken geraakt. Één kant daarvan is het steeds zoeken naar eenheid en samenwerking tussen kerken (plaatselijk en wereldwijd) en het samen praten en vieren ondanks soms grote verschillen. En het leren van elkaar, bijvoorbeeld van de Fresh Expressions (voorlopers van pionierplekken) in Engeland, of van de andere manieren van vieren uit de wereldkerk. Maar meer nog is het een beweging die vanuit geloof zoekt naar gerechtigheid en vrede in onze tijd. In een intensief maar ontzettend belangrijk programma heb ik me bijvoorbeeld verdiept in de erfenissen van het slavernijverleden en de zoektocht naar herstel daarin.

En toen kwam Kapelle-Biezelinge-Eversdijk…
Klopt. Na studie en mijn twee leerplekken was ik beroepbaar als predikant en ik voelde me ook klaar – voor zover je dat kunt zijn – om te beginnen. We hadden goede herinneringen aan een preekbeurt in de Mozeskerk in 2016. Ook het contact met de beroepingscommissie en het profiel van de gemeente sprak enorm aan. Bijzonder vond ik dat er ook een profielschets was met de ideale predikant volgens de kinderen en volgens de verschillende tienerclubs. Het afgelopen eerste jaar is heel goed bevallen, het predikantschap ‘past’.

Predikantschap is een pittig beroep/ambt waarin je voortdurend leert en aanpast en soms voor heftige gebeurtenissen komt te staan. Maar het is ook een wonderlijk mooie en veelzijdige taak. Het omvat alles van het proces van het maken van een verzorgde, aansprekende liturgie tot het schrijven van een boeiende preek, van kraambezoek via huwelijksvoorbereiding tot rouwgesprek, van jeugdclubs en gespreksgroepen tot overlegjes en meerjarenbeleid en van lange pastorale gesprekken tot de stukken voor Triade of vele korte appjes. In dat alles klinkt het geloof in onze God door en leven we geloof, hoop en liefde uit in het spoor van Jezus.

                        Douwe samen met zijn vrouw Eveline in het huwelijksbootje... 

En buiten je studie en nu buiten je predikantschap?
Dan noem ik allereerst Eveline, waar ik mee getrouwd ben. We hebben hier in Zeeland ons eerste kindje gekregen en verwachten momenteel een tweede. We hebben elkaar in Leiden leren kennen. Eveline heeft Nederlands gestudeerd en heeft zich verder gespecialiseerd in Nederlands als Tweede Taal (NT2-onderwijs). Ze werkt bij Scalda. Samen houden we van reizen: met name van wandelen en van kamperen, en het ontdekken van nieuwe landen, maar ook van het verkennen van de prachtige omgeving hier in Zuid-Beveland. We hebben er geen talent voor, maar vinden het ook leuk om na te denken hoe we de pastorie en de tuin mooier kunnen maken. Ik ontspan zelf ook door lekker te lezen, een goede film/serie te kijken of te gamen. Ook houden we allebei wel van zingen en muziek. Ik heb eerder geregeld meegezongen met het Vocaal Theologen Ensemble en zing hier nu bij jongerenkoor Nova Melodica.